ਮਰਾਠਾ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਪੇਸ਼ਵਾ ਬਾਜ਼ੀ ਰਾਓ ਤੇ ਨ੍ਰਿਤਕੀ ਮਸਤਾਨੀ ਦੇ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਦਾਸਤਾਨ

ਮਸਤਾਨੀ

-ਬਲਰਾਜ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ

ਜੈਤਪੁਰ (ਮੌਜੂਦਾ ਸਮੇਂ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਲਕਸ਼ੀਸਰਾਏ, ਬਿਹਾਰ ਵਿਚ ਪੈਂਦਾ ਨਗਰ) ਦੇ ਸ਼ਾਹੀ ਕਿਲ੍ਹੇ 'ਤੇ ਖੜ੍ਹੇ ਬਿਰਧ ਰਾਜਪੂਤ, ਮਹਾਰਾਜੇ ਛਤਰਸਾਲ ਨੇ ਦੂਰਬੀਨ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਲਗਾ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਦੂਰੋਂ ਹਵਾਂ ਵਿਚ ਉੱਡਦੀ ਧੂੜ , ਭਾਰੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿਚ ਘੋੜ-ਸਵਾਰ ਅਤੇ ਪਲ ਪਲ ਕਰੀਬ ਆ ਰਿਹਾ ਮੱਛੀ ਦੀ ਪੂਛ ਵਰਗੇ ਅਕਾਰ ਦਾ ਕੇਸਰੀ ਰੰਗਾ ਲਹਿਰਾਉਂਦਾ ਮਰਾਠਾ ਪ੍ਰਚਮ ਤੱਕਦਿਆਂ ਹੀ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਨਾਲ ਉਸਦੀਆਂ ਬਰਾਛਾਂ ਖਿੜ ਗਈਆਂ। 

ਖੁਸ਼ੀ ਵਿਚ ਖੀਵੇ ਹੋਏ, ਚੰਮਪਤ ਰਾਏ ਅਤੇ ਲਾਲ ਕੁੰਵਰ (ਕੰਵਰ, ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਅਰਥ ਸ਼ਾਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਕੁਵੰਰ ਪੁਕਾਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਰਾਜਪੂਤ ਇਸ ਲਫਜ਼ ਦਾ ਪ੍ਰਯੋਗ ਰਾਜਕੁਮਾਰਾਂ ਅਤੇ ਰਾਣੀਆਂ ਲਈ ਕਰਿਆ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਜਿਵੇਂ ਮੁਗਲ ਆਪਣੀਆਂ ਰਖੇਲਾਂ ਲਈ ਮਹਿਲ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕਰਿਆ ਕਰਦੇ ਸਨ।)  ਦੇ ਪੁੱਤਰ, ਬੁੰਦੇਲਖੰਡ ਨਰੇਸ਼, ਮਹਾਰਾਜਾ ਛਤਰਸਾਲ ਨੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਫੜ੍ਹੀ ਤਿੰਨ ਫੁੱਟ ਦੀ ਦੂਰਬੀਨ ਨੂੰ ਖੱਬੇ ਹੱਥ ਦੀ ਤਲੀ ਉੱਤੇ ਮਾਰ ਕੇ ਇਕੱਠਾ ਕੀਤਾ, "ਹੁਣ ਆਏਗਾ ਮਜ਼ਾ! ਇਲਾਹਾਬਾਦ ਦੇ ਸੂਬੇਦਾਰ ਮੁਹੰਮਦ ਖਾਨ ਬੰਗਸ਼ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪਿਆਦੇ ਦਲੇਲ ਖਾਨ ਦੀ ਅਟੱਲ ਮੌਤ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਖੁਦਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਰੋਕ ਸਕਦਾ। ਖੁਰਮ ਘਾਟੀ ਦੇ ਬੰਸ਼ੀਦੇ ਇਸਮਾਇਲ ਬੰਕੇਸ਼ ਦੇ ਵੰਸਜ਼ ਇਹ ਬੰਗਸ਼ ਅਫਗਾਨੀ ਪਠਾਨ ਸੋਚਦੇ ਨੇ ਦੁਨੀਆਂ ਉੱਤੇ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਰਾਜ ਹੀ ਚੱਲੇਗਾ ਤੇ ਬਾਕੀ ਸਭ ਦਾ ਇਹ ਨਾਮ-ਓ-ਨਿਸ਼ਾਨ ਮਿਟਾ ਦੇਣਗੇ। ਬੰਗਸ਼ ਦਾ ਪਸ਼ਤੋ ਵਿਚ ਮਤਲਬ ਹੁੰਦੈ ਜੜ੍ਹ ਪੱਟਣ ਵਾਲਾ। ਇਹ ਆਪਣੀ ਜੜ੍ਹ ਪੱਟਣ ਨੂੰ ਫਿਰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਜਾਣਦੇ ਨਹੀਂ ਅਸੀਂ ਬੁੰਦੇਲੀ ਤਾਂ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਬੀਜ਼ਨਾਸ ਕਰ ਦੇਵਾਂਗੇ।... ਨਾਲੇ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਸ਼ਹਿਨਸ਼ਾਹ ਨਸੀਰ-ਉਦ-ਦੀਨ ਮੁਹੰਮਦ ਸ਼ਾਹ (ਰੌਸ਼ਨ ਅਖਤਰ) ਨੂੰ ਵੀ ਸਬਕ ਮਿਲ ਜਾਵੇਗਾ ਤੇ ਮੁੜ ਕੇ ਉਹ ਬੁੰਦੇਲਖੰਡ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਸੁਪਨੇ ਵਿਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੋਚੇਗਾ।... ਅਸੀਂ ਬੁੰਦੇਲਾਂ ਨੇ ਤਾਂ ਔਰੰਗਜ਼ੇਬ ਆਲਮਗੀਰ ਤੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਬਹਾਦਰ ਸ਼ਾਹ ਜ਼ਫਰ ਦੀ ਈਨ ਨ੍ਹੀਂ ਮੰਨੀ।... ਹੂੰਅ!"

 ਇਸ ਕਾਲਮ ਵਿਚ ਦਰਜ਼ ਬਲਰਾਜ ਸਿੱਧੂ ਰਚਿਤ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੀ ਸੂਚੀ:

31      ਹਾਰ ਜਿੱਤ
31      ਮੋਰਾਂ ਸਰਕਾਰ

BALRAJ SIDHU

30      ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਤੇ ਬੇਗਮ
29      ਰੰਨ, ਘੋੜਾ ਤੇ ਤਲਵਾਰ
28      ਪ੍ਰਿਥਮ ਭਗੌਤੀ ਸਿਮਰ ਕੈ
27      ਲੇਡੀ ਗੌਡੀਵਾ ਦਾ ਨੰਗਾ ਸੱਚ
26      ਨੰਗੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ
25      ਗੌਡੀਵਾ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹੈ
24      ਅਣਲੱਗ
23      ਫ਼ਰਕ
22      ਦੀਪੂ ਸੁੱਤਾ ਪਿਐ
21      ਗਲੀਏਂ ਚਿਕੜ ਦੂਰਿ ਘਰੁ 
20      ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਗਲੀ
19      ਤਿਲਕਣਬਾਜ਼ੀ
18      ਮੌਤ ਤੋਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵੱਲ
17      ਕਦਮ
16      ਹੋਣੀ
15      ਦਾਸਤਾਨ
14      ਰਾਤਿ ਨ ਸੁਤੀ ਕੰਤ ਸਿਉ
13      ਫੁੱਲ ਅਤੇ ਗੋਰੀਆਂ
12      ਦੁੱਖਾਂ ਦਾ ਪਹਾੜ
11      ਚੂੜੀਆਂ
10      ਬੋਝ
09      ਪ੍ਰਥਾ
08      ਚੰਨੀ
07      ਕੂਕਰ
06      ਉਹ ਦੋਨੋਂ
05      ਮਾਲਾ ਦੇ ਮਣਕੇ
04      BORDERLINE
03      ਮਰਦ
02      ਰੰਨ ਬਾਬੇ ਦੀ
01      ਔਰਤ ਔਰਤ ਔਰਤ



शेर-ऐ-पंजाब महाराजा रणजीत सिंह व नृतकी मोरां कंचनी के इश्क की दास्तान

मोरां का महाराजा 

-बलराज स्र्र्र्रिधु Balraj Sidhu

भूमिकाः- जब हमारे इतिहासकार व लेखक शेर-ए-पंजाब महाराजा रणजीत सिंह का जिक्र करते हैं तो वे अपनी बात महाराजा के शीश पर झूलने वाले आलीशान छत्र से शुरू करते हुये, उसकी पगड़ी की खूबसूरती बढाने वाली कीमती कलगी पर आ जाते हैं। उसके बाद जब वे महाराजा के चेहरे पर आते हैं तो उसकी खराब आंख व चेचक के दागों को छिपाने के लिये अपनी भावुकता भरपूर दलीलें देना शुरू कर देते हैं। वे महराजा की नेक दिल होने की बात तो करते है। लेकिन उसके द्वारा की गई धक्केशाहीयों को अनदेखी करने के लिये अपनी दोनों आंखे बंद करके उन पर हाथ रख लेते हैं फिर उसकी इज्जत को चार चांद लगाने वाली पगड़ी की ओर देखते हुये महाराजा की राजनीतिक सूझ-बूझ, निपुनता, दूरअंदेशी तथा चुस्त दिमाग की तारीफों के पुल चीन की दीवार से भी उंचे निर्मित कर देते हैं। उसके बाद वे महाराजा रणजीत सिंह की अनेक विजय प्राप्तीयों व उसके अधिकार में लिये विशाल रियासती इलाके की वाह-वाह करते हुये उसके सीने के जोर की उपमा करते हैं। महाराजा के बाजूओं की ताकत का विवरण देने के लिये वे उस नायाब कोहिनूर हीरे का वर्णन करते है। जो जिस तरह से उसने प्राप्त किया था, उसी तरह उससे छीन लिया गया। इसके बाद नीचे उतरते

ਬਲਰਾਜ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ ਦੇ ਨਾਵਲ ਅੱਗ ਦੀ ਲਾਟ: ਪ੍ਰਿੰਸਸ ਡਾਇਨਾ ਦਾ ਇਕ ਕਾਂਡ

ਬਾਡੀਗਾਰਡ

ਲੇਡੀ ਡਾਇਨਾ ਸਪੈਂਸਰ ਨੂੰ ਇਸ ਫਾਨੀ ਜਹਾਨ ਤੋਂ ਕੂਚ ਕਰਿਆਂ ਪੂਰੇ ਵੀਹ ਦਿਨ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਉਦਣ ਦਾ ਹੀ ਮੈਂ ਮੰਜਾ ਫੜ੍ਹਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਮਹਿਬੂਬਾ ਦੇ ਮਰਨ ਦਾ ਗ਼ਮ ਤਾਂ ਉਹੀ ਸਮਝ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਦੀ ਮਰੀ ਹੋਵੇ। ਬੰਦਾ ਮਾਂ ਦੇ ਅਕਾਲ ਚਲਾਣੇ ਦਾ ਉਨਾ ਦੁੱਖ ਨਹੀਂ ਮਨਾਉਂਦਾ, ਜਿੰਨਾ ਮਾਸ਼ੂਕ ਦੇ ਚੜ੍ਹਈ ਕਰ ਜਾਣ ਦਾ ਗਮ ਕਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਉਂਦੀ ਕਿ ਉਸ ਨਾਲ ਪ੍ਰੇਮ ਦੇ ਦੌਰ ਵਿਚ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਯਾਦ ਕਰਦਾ ਸੀ ਜਾਂ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੱਧ ਚੇਤੇ ਕਰਦਾ ਸੀ। 31 ਅਗਸਤ 1997, ਡਾਇਨਾ ਦੀ ਮੌਤ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਉਦਣ ਤੱਕ ਗੁਜ਼ਰੇ ਦੋ ਤਿੰਨ ਹਫਤਿਆਂ ਵਿਚ ਮੈਂ ਕੀ ਖਾਧਾ ਸੀ, ਉਹ ਤਾਂ ਚੱਜ ਨਾਲ ਯਾਦ ਨਹੀਂ। ਸ਼ਾਇਦ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਖਾਧਾ। ਬਹਿਰਹਾਲ, ਸ਼ਰਾਬ ਮੈਂ ਦਿਨ ਰਾਤ ਰੱਜ ਕੇ ਪੀਤੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਪੀਂਦਾ ਪੀਂਦਾ ਮਦਹੋਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਸੌਂ ਜਾਂਦਾ। ਜਦ ਹੋਸ਼ ਆਉਂਦੀ ਟੀਵੀ ਜਾਂ ਅਖ਼ਬਾਰ ਪੜ੍ਹਦਾ ਸ਼ਰਾਬਨੋਸ਼ੀ ਕਰੀ ਜਾਂਦਾ। ਨਸ਼ੇ ਨਾਲ ਟੱਲੀ ਤੇ ਬੇਸੁਰਤ ਹੋ ਕੇ ਫਿਰ ਸੌਂ ਜਾਂਦਾ। ਦਿਨ ਰਾਤ ਇਹੀ ਚੱਕਰ ਚੱਲੀ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। 

ਹਾਰ ਜਿੱਤ

ਉਦੋਂ ਮੈਂ ਅਜੇ ਸਤਾਰਵੇਂ ਵਰ੍ਹੇ 'ਚ ਸੀ। ਕਾਲਜ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ ਸਪਤਾਹ ਅੰਤ ਅਤੇ ਛੁੱਟਿਆਂ ਦੌਰਾਨ ਮੈਂ ਇਕ ਗਾਰਮੈਂਟ ਫੈਕਟਰੀ ਵਿਚ ਜ਼ੇਬ ਖਰਚ ਕਮਾਉਣ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਉੱਥੇ ਏਸ਼ੀਅਨ ਔਰਤਾਂ, ਵਧੇਰੀ ਉਮਰ ਦੀਆਂ ਜਾਂ ਵਿਆਹੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹੀ ਕੰਮ ਕਰਦੀਆਂ ਸਨ। ਪਰ ਮੇਰੇ ਭਾਗਾਂ ਨੂੰ ਇਕ ਨੌਜਵਾਨ ਕੁੜੀ ਪੰਮੀ ਵੀ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਜੋ ਇੰਡੀਆਂ ਤੋਂ ਸੱਜਰੀ ਹੀ ਆਈ ਸੀ। ਤੇ ਗੁਜ਼ਾਰੇਯੋਗੀ ਸੁਨੱਖੀ ਵੀ ਸੀ।